မ်က္ရည္ ေတာက္ေတာက္က်ၿပီး ျပန္လာေစရမယ္

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ၿမဳိ႕တက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ေနေသာ ခ်စ္သူထံမွ စာမလာ သတင္းမၾကားသည္မွာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္သျဖင္႕ စိတ္ပူကာ မစားနုိင္မေသာက္နုိင္ႏွင္႔ တမွႈိင္မွႈိင္ တေတြေတြ ျဖစ္ေနသည္။ေကာင္ေလးအျဖစ္ကုိ ၾကည္႕ကာ ဦးေလးျဖစ္သူသည္ မေနနုိင္မထုိင္နုိင္ျဖစ္ကာ တူျဖစ္သူအား မင္းကြာ ေသေတာ႕မဲ႕ အတုိင္းပဲ ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလည္း...? မင္းေကာင္မေလး ရြာကုိျပန္လာေအာင္ ငါကူညီမယ္ စာတစ္ေၾကာင္းငါေရးေပးလုိက္မယ္ မင္းေကာင္မေလး စာဖတ္ၿပီးတာနဲ႕ ရြာကုိ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်ၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္လာေစရမယ္။စာရြက္နဲ႕ ေဘာပင္သာ ငါ႕ဆီယူလာခဲ႕ ။

ထုိအခါ.....

တူျဖစ္သူ။ ။ဟုတ္ပါ႔မလား ဦးေလးရယ္

ဦးေလး ။ ။မင္းရဲ႕ဦးေလး စာေရးဆရာပါကြ မယုံဘူးလား..?
မင္းေကာင္မေလး ငါ႕စာကုိဖတ္ ၿပီးတာနဲ႕ မ်က္ရည္ေတာက္ေတာက္က်ၿပီး
ျပန္လာေစရမယ္။

တူျဖစ္သူ။ ။ဒါဆုိ ကၽြန္္ေတာ္ ဘယ္လုိေရးရမွာလည္း..?

ဦးေလး ။ ။ကဲ..ကဲ..ငါေျပာသလုိသာေရးလုိက္..,

"နင္႕အေမ ဆုံးၿပီ အျမန္ျပန္လာပါ" ။

တုိက္စားရာလမ္း

ယုံၾကည္စြာ ဖမ္းဆုပ္လုိက္တာက မရွိျခင္း

အသိစိတ္တြင္းမွာက ေနာင္တ

အေမွာင္က်တဲ႕ ေန႕မွာ

ပင္လယ္ရဲ႕ မာယာက

တိတ္ဆိတ္ျခင္းအတိနဲ႕ မုန္တုိင္းကုိျမဴဆြယ္

မုိးတိမ္....

သူတစ္ကယ္ မငုိခဲ႕ပါဘူး

မာယာနဲ႕ ေရြ႕လ်ား ပင္လယ္ဆီျပန္အသြားမွာ

အမွန္တရား မသိတဲ႕သူ

ဒီလူက...

တုိက္စားရာလမ္း....။

ဒီကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံး ကဗ်ာေလးပါ။ၾကာေတာ႕ၾကာခဲ႕ပါၿပီ ရင္ခတ္ႏြယ္ ဆုိတဲ႕ ဘေလာစ္႕ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာေအာင္ ေပးခဲ႕တဲ႕ ခံစားခ်က္ေလးေတြေပါ႕။ကၽြန္ေတာ္အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ဆုိလည္းမမွားပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တစ္ခ်ိန္က ျပင္ျပင္းထန္ထန္ခံစားေနတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ညီေလး
ျမစ္ေကာက္က ျမင္ၿပီး ဒီကဗ်ာေလးကုိ ခ်က္ခ်င္းကၽြန္ေတာ္အတြက္ ထေရးေပးခဲ႕တာပါ။ကဗ်ာေလးက ေကာင္းသေလာက္ အဓိပၸါယ္ အျပည္႕ရွိပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ကုိ ဒီကဗ်ာေလးနဲ႕ ဖြင္႕ၾကည္႕ေပါ႕။အေၾကာင္းအရာ တုိက္ဆုိင္လာတဲ႕အခ်ိန္ ဒီကဗ်ာေလးကုိ အားလုံးပဲျပန္လည္ခံစားနုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္တင္ေပးတာပါ ကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး မိတ္ေဆြတုိ႕ရဲ႕ ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ လြတ္လပ္စြာေပးနုိင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ထဲက အပုိင္းအစတစ္ခု

ဒီတစ္ပတ္ တနဂၤေႏြေန႕ တစ္မနက္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္
မုိးရြာေသာေၾကာင္႕ အားလးုံလန္းဆန္းေနေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ထုိင္ရင္းအိပ္ငုိက္ေနတယ္။မုိးရြာေသာေၾကာင္႕ စားေသာက္သူ ေဖာက္သည္မ်ား မလာသျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္မရွိပါ ထုိင္ေနရတာၾကာလာေသာအခါ အလြန္အိပ္ခ်င္လာသည္။အိပ္ခ်င္ေျပေပ်ာက္ရန္ စတုိးဆုိင္တြင္ ဆားငံသီးသြား၀ယ္ရင္း အိပ္ခ်င္ေျပ လမ္းထြက္ေလ်ာက္လာခဲ႕သည္။

ဆုိင္မွအထြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆုိင္ႏွင္႕ သုံးဆုိင္ေက်ာ္ silver stone ကားတာယာျပဳျပင္ေရာင္း၀ယ္ေရး ဆုိင္တြင္ အသက္ ၇ ႏွစ္ခန္းတ၇ုတ္ကေလးေလးတစ္ေယာက္သည္၊ကားဘီးျဖဴတ္ရန္ ခ်ဳိင္႕(ကားဘီးျဖဳတ္ရာတြင္ ကားကုိေထာက္ေသာပစၥည္း) အႀကီးစားႀကီးကုိ မႏုိင္မနင္း ႏွိပ္၍ ခ်ုိဳင္႕ေထာက္ေနသည္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္႕ရင္း ဒီပုိစ္႕ေလးကုိ ေရးခ်င္စိတ္၀င္ခဲ႕ပါသည္၊အရင္ကတည္းက ဒီလုိခံစားခ်က္မ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမွာ ေပၚေပါက္လာခဲ႕သည္မွာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေရးသင္႕မေရးသင္႕ စဥ္းစားရင္းႏွင္႕ ကၽြန္ေတာ္ အခုေရးမည္႕ အေၾကာင္းကုိမေရးျဖစ္ခဲ႕ပါ၊အမွားပါမွာလည္းေၾကာက္သည္။

အခုေတာ႕ ေရးခ်င္စိတ္ကုိမထိမ္းသိမ္းနုိင္ေတာ႔ပါ မွားရင္လည္းမွားသမွ်ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခံပါမည္၊၀ုိင္း၍ေဆာ္မယ္ ဆုိလည္း ေဆာ္ၾကပါ၊ေလွာ္မယ္ဆုိလည္း အေလွာ္ခံဖုိ႕အသင္႕ပါ။

ကားဘီးျဖဳတ္ရာတြင္လုပ္ေနေသာ တရုတ္ကေလးေလးသည္ အလုပ္သမားမဟုတ္ပါ တာယာဆိုင္ပုိင္ရွင္ရဲ႕သူေဌးသားအရင္းလည္းျဖစ္သည္။

တစ္ကယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သားသမီးဆုိရင္ ဒီလုိခုိင္းမလား...?

ဒီေမးခြန္းေလး ကၽြန္ေတာ္ အရင္ေမးၾကည္႕ခ်င္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူမ်ဳိး အမ်ားစုဟာ ကၽြန္ေတာ္မိဘ အပါအ၀င္ မိဘတုိင္းက သားသမီးမ်ားကုိခ်စ္ၾကပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သားသမီးသာ ဒီတရုတ္ကေလးေနရာမွာဆုိရင္ .....သားေရ သြားမလုပ္နဲ႕ ခ်ဳိင္႕ျပဳတ္ရင္ အႏၲရယ္ရွိတယ္ ေနာက္ဆုတ္ေန၊မလုပ္နဲ႕ေနာ္ ခါးနာလိမ္႕မယ္ အိပ္ေပၚတက္ေန ...ဒီလုိ အမ်ားအားျဖင္႕ ေျပာၾကလိမ္႕မယ္လုိ႕ထင္ပါတယ္။အမ်ားစုကုိေျပာတာပါ လူတုိင္းမိဘတုိင္းေတာ႕ မဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကယ္ေျပာခ်င္တဲ႕ အရာက ဒီတရုတ္ကေလးေလး အသက္ငယ္ငယ္နဲ႕ အလုပ္လုပ္ေနတာကုိ ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ဘာျဖစ္လုိ႕တရုတ္လူမ်ဳိးေတြဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူခ်မ္းသာ မ်ဳိးႏြယ္စုအျဖစ္ေနရာယူနုိင္ၾကတာလည္း...?အေရွ႕ေတာင္အာရွ နုိင္ငံတုိင္းနီးပါးမွာ တရုတ္လူမ်ုဳိးေတြဟာ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ၊ စီးပြားေရးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္ၾကပါတယ္။ဘာျဖစ္လုိ႕ သူတုိ႕ေတြ ခ်မ္းသာရတာလည္း...? တန္ခုိးေတြရွိလုိ႕လား...?ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္ ဒါေတာ႕ ျဖစ္နုိင္မယ္မထင္ဘူး...။

ဒါဆုိ တစ္ျခားလ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတာ႕ရွိမယ္ထင္တယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္အေဆာင္ေကာင္းေတြဂွိေနလုိ႕လား...?

တစ္ျခားတစ္ဖက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာလူမ်ဳိးအမ်ားစုဟာ ဘာျဖစ္လုိ႕ဆင္းရဲသားမ်ားၾကတာလည္း...?

တစ္ရုတ္ေတြကတစ္ေန႕တစ္ျခား ျမဳိ႕လယ္ေခါင္ေတြမွာ တုိက္ခန္းေတြ ပုိင္ဆုိင္လာသလုိ၊ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ျမဳိ႕လယ္ေခါင္အိမ္ေနရာကုိ ေရာင္းၿပီ ျမဳိ႕သစ္မ်ားသုိ႕ဦးတည္ေနၾကတယ္ ၊ ေျမကြက္နဲ႕လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနရတာ ႀကဳိက္ၾကလုိ႕လား၊ မဟုတ္ပါဘူး သြားေရးလာေရးအဆင္ေျပတဲ႕ ျမဳိ႕လယ္ေခါင္ကေန ခရီးသြားရတာ ခက္ခဲတဲ႕ ျမိဳ႕သစ္ေတြကုိ ဘယ္သူေျပာင္းခ်င္ပါ႕မလည္း၊စီးပြားေရး အဆင္မေျပေတာ႕ ျမဳိ႕လည္ေခါင္က ေစ်းေကာင္းရတဲ႕ေနရာေလးကုိေရာင္းခ်ၿပီး ေစ်းခ်ုဳိတဲ႕ ျမဳိ႕သစ္ေတြဆီ ေျပာင္းၾကရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္ေတြ႕ပါ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီလုိနဲ႕အကုန္ခြဲခြာသြားရတာပါ။

တစ္ကယ္ေတာ႕ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ နူိင္ငံတုိင္းမွာ ေနရာယူႏုိင္တာက တန္ခုိးရွိလုိ႕လည္းမဟုတ္ပါဘူး ၊ အလုပ္ကုိခ်စ္ျမတ္နုိးစိတ္ ၊ အလုပ္ကုိႀကဳိးစားၿပီးစီးပြားရွာတဲ႕ စိတ္ေၾကာင္႕ပါ၊သူတုိ႕ေတြတစ္ေနကုန္တစ္ေနခန္း စီးပြားရွာၾကပါတယ္ သူတုိ႕နားေနခ်ိန္ဆုိတာ အလြန္ရွားပါတယ္။
သားသမီးေတြကုိ လမ္းေၾကာင္းခ်ေပးတာလည္းေတာ္ၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာတရုတ္ေတြပါ ကၽြန္ေတာ္ ၉ တန္းေအာင္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း တရုတ္ ၂ ေယာက္စလုံး စာေမးပြဲၾကပါတယ္ သူတုိ႕ေတြကုိယ္တုိင္လည္း စာကုိစိတ္မ၀င္စားၾကပါ။စာေမးပြဲက်တဲ႕ႏွစ္မွာပဲ သူတုိ႕ကုိ မိဘေတြကေက်ာင္းထုတ္လုိက္ၾကပါတယ္ ။

သူတုိ႕က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြပါ သူတုိ႕မိဘေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္စိတ္အေတာ္ဆုိးပါတယ္ အဲ႕ဒီအခ်ိန္က ေက်ာင္းထုတ္တဲ႕ ကိစၥႏွင္႕ သူ႕တုိ႕မိဘေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္စကားမေျပာပါ။သူတုိ႕ကုိေက်ာင္းထုတ္၍ မိဘေတြက တစ္ေယာက္ကုိ အိမ္က ကားလုပ္ငန္းတြင္ ကားစပယ္ယာလုိက္ခုိင္းပါသည္၊တစ္ေယာက္က သူ႕အေဖ သံအေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းတြင္ ခုိင္းပါေတာ႕သည္။ကၽြန္ေတာ္မိဘေတြဆုိရင္ ဒီလုိခုိင္းမည္မဟုတ္ပါ သားေရ တစ္ႏွစ္စာထပ္ႀကဳိးစား ေက်ာင္းျပန္တက္ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္မွ သက္ေတာင္႕သက္သာ ဘ၀ကုိျဖတ္သန္းနုိင္မွာ ေက်ာင္းျပန္တတ္ေနာ္...အဲ႕လုိေျပာမွာအမွန္ပါ။ကၽြန္ေတာ္မိဘေတြ ကၽြန္ေတာ္ကုိခ်စ္ျမတ္နုိးစိတ္ႏွင္႕ေျပာတာျဖစ္ပါသည္။

တစ္ကယ္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕မိဘေတြဟာ သူ႕သားေတြပညာေရးကုိစိတ္မ၀င္စားတာ သိၾကပါတယ္၊ ပညာေရးကုိစိတ္မ၀င္စားပဲ ေက်ာင္းတက္ေနရင္ အခ်ိန္ကုန္မွာစုိးလုိ႕ အိမ္ကစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ အေျခခံကစၿပီး ပုံစံခ်ေပးခဲ႕တာပါ သူတုိ႕လည္းစိတ္၀င္စားတယ္ သားသမီးေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္ဆုိတာကုိတြက္ၿပီးလုပ္ေစခဲ႕တာပါ အခုခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စလုံးေနရာၾက ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပေနတဲ႕ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။အတန္းပညာ မတတ္လည္းဘ၀ကုိ သက္ေတာင္႕သက္သာျဖတ္သန္းနုိင္တဲ႕ ပညာေတြ ေလာကႀကီးမွာ သင္ယူလုိ႕မကုန္နုိင္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္အဖြား ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အၿမဲေျပာျပတဲ႕ တစ္ကယ္႕အျဖစ္အပ်က္ပုံျပင္ေလး တစ္ခုကုိေျပာျပခ်င္ပါတယ္ ဟုိးတုန္းက ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ျမဳိ႕ေလးတစ္ႃမုိ႕မွာ အတီးဆုိတဲ႕ တရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ အတီးကအေတာ္ေလးဆင္းရဲပါတယ္ ၀က္ေလးတစ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ေလာက္ေမြးထားပါတယ္ သူရဲ႕၀က္ေတြအတြက္ ၀က္စာကုိ အိမ္ေတြမွာ ၀က္စာပုံးထားၿပီးလုိက္သိမ္းပါတယ္ ၊ အတီးအၿမဲ၀တ္တဲ႕အက်ီ ၤက စြတ္က်ယ္လပ္ျပတ္ေလးပါ ေဘာင္းဘီတုိကလည္းအစုတ္အျပတ္ပါပဲ ေတာ္ေတာ္နဲ႕လည္း ဒီအ၀တ္အစား ယူနီေဖာင္းကုိမလဲပါဘူး ဒါ၀တ္ဒါခၽြတ္ပဲ လုပ္ပါတယ္ တစ္ေန႕လာလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ လူေတြက အတီးကုိ ျမင္တုိင္း ေျပာၾကပါတယ္ အတီးအ၀တ္အစားအေကာင္းေလးေတာ႕ ၀ယ္၀တ္သင္႕တယ္ ေန႕တုိင္းလည္း ဒီစြတ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႕ဒီေဘာင္းၿပီပဲ မင္းေသရင္မင္းေနာက္မပါပါဘူး၊ အဲ႕လုိလူေတြ ေျပာတုိင္းအတီက ျပဳံးျပဳံးေလးနဲ႕"၀"..ကျပည္ႀကီးကေနစီးပြားလာရွာတာေလ မ၀တ္နုိင္ေသးလုိ႕ေပါ႕ "၀"..၀တ္နုိင္တဲ႕ အခ်ိန္ၾကရင္ ၀တ္မွာပါ အခုေတာ႕ အခ်ိန္မက်ေသးလုိ႕ပါ။

ဒါနဲ႕လူေတြက အတီးကုိ ဒါ၀တ္ဒါခၽြတ္လုိ႕ ေခၚၾကတယ္ စၾကေနာက္က်တယ္ ...။လူေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာ အတီးကအၿပဳံးမပ်က္ပါဘူး စြတ္က်ယ္လက္ျပတ္ အစုတ္ႀကီးကုိ ၀တ္ၿမဲတုိင္း၀တ္ပါတယ၊ ဒီလုိနဲ႕ အတီးဟာ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာတဲ႕ အခ်ိန္မွာ အလုပ္ႀကဳိးစားၿပီး ခ်မ္းသာတဲ႕ ဘ၀ကုိေရာက္သြားပါတယ္ ။ သူတုိ႕ၿမဳိ႕ေလးမွာ အတီးပုိင္လယ္ယာေတြကုိ လက္ညွိးထုိးလုိ႕မလြဲ ပါဘူး အရင္က အတီးကုိ ဒါ၀တ္ဒါခၽြတ္လုိ႕ ေခၚခဲ႕တဲ႕ သူေတြဟာ အတီးဆီမွာ လယ္ယာေတြကုိ ေပါင္ရတဲ႕ အခါ ။အတီးက မင္းတုိ႕ "၀" ကုိမွတ္မိလား...? အရင္ကမင္းတုိ႕ "၀" ကုိ ဒါ၀တ္ဒါခၽြတ္လုိ႕ ေခၚခဲ႕ၾကတယ္ေလ "၀" ဒါ၀တ္ဒါခၽြတ္လုိ႕ပဲ ဒီဘ၀ကုိေရာက္တာ အခု "၀" မင္းတုိ႕ထက္ သာေအာင္၀တ္နုိင္ၿပီေလ ၊အခု "၀" ၀တ္ခ်င္တာ၀တ္လုိ႕ရၿပီလုိ႕ေျပာပါတယ္။

တစ္ကယ္ေတာ႕ အတီးဟာ လုံေလာက္တဲ႕ ၀င္ေငြမရနုိင္ေသးလုိ႕ မသုံးခဲ႕တာပါ သူ႕မွာ ခုိင္မာတဲ႕ စီးပြားေရးရွိတဲ႕အခ်ိန္ သူ႕သုံးေငြဟာ သူ႕၀င္ေငြကုိ မထိခုိက္နုိင္ေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာတဲ႕ အခ်ိန္ၾကမွ သုံးခဲ႕တာပါ..။

ကၽြန္ေတာ္ သူေ႒းလင္မယားမွာ အသုံးအစြဲ အလြန္စီစစ္ပါသည္ ဆုိင္ထဲမွ ၀င္ေငြကုိ အျပင္အတြက္မသုံးစြဲပါ ပုိက္ဆံအိတ္ ႏွစ္အိတ္ထားပါသည္ အျပင္သုံးရန္တစ္အိတ္ ဆုိင္အတြက္သုံးရန္တစ္အိတ္ ထားပါသည္။ဆုိင္အတြက္ တစ္က်ပ္ဖုိး ပစၥည္း၀ယ္ပါေစ ေဘာင္ခ်ာ(ေငြစာရင္း)ေတာင္းပါသည္၊တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ကုိဆုိင္အတြက္ အေသးသုံး ပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ခုိင္းပါသည္။ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ႕မွမ၀ယ္ပါ သူေ႒းႏွင္႕အၿမဲရန္ျဖစ္ပါသည္ တစ္က်ပ္ဖုိး၀ယ္လည္ ေဘာင္ခ်ာေတာင္းခုိင္းလုိ႕ပါ ကၽြန္ေတာ္မေတာင္းခ်င္ပါ။ စားတာေသာက္တာကအစ ေဘာင္ခ်ာထားပါသည္ သူတုိ႕လင္မယားတစ္ေန႕ ထမင္းစားစရိတ္ တစ္ဆယ္သတ္မွတ္ထားရင္ ၁၀ ဖုိးေလာက္ေအာင္သုံးပါသည္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ္ ညဖက္ အျပင္ဆုိင္မွာ ထမင္းစားေနရင္း သူတုိ႕လင္မယားထမင္းစားခုိက္ႏွင္႕ဆုံပါသည္ သူ႕မိန္းမ မုိင္လုိ(Milo)ေသာက္ခ်င္သျဖင္႔ သူတုိ႕ယူလာေသာေငြ မေလာက္သျဖင္႕ ကၽြန္ေတာ္ဆီက ျပန္ေခ်းပါသည္။အဲ႕ဒီေတာ႕မွ သူတုိ႕လင္မယားတစ္ေန႕တစ္ဆယ္သုံးမွန္း ကၽြန္ေတာ္သိရပါသည္။ကၽြန္ေတာ္အသုံးစရိတ္မွာ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္စရိတ္ထက္မ်ားေနမွန္း အခုမွသိရပါသည္။ဘယ္ေလာက္ထိေစ႕စပ္လည္းဆုိရင္ တစ္ခါတစ္ေလ ေအာ္ဒါမွားခ်က္မိသည္႕အခါ ဟင္းပြဲမ်ားမွားတတ္ပါသည္ ထုိဟင္းပြဲမွာ ျပန္ေရာင္းရန္မျဖစ္နုိင္ေတာ႕ပါ လႊင္႕ပစ္ရင္ပစ္ မပစ္လ်င္ ကုိယ္တုိင္စားရန္သာရွိပါေတာ႕သည္ ကၽြန္ေတာ္ဆုိ ဘယ္ေတာ႕မွမစားပါ အၿမဲလႊင္႕ပစ္ပါသည္။ကုိယ္ကုိတုိင္ ခ်က္စားခ်င္တာစားလုိ႕လည္းရေနသည္႕အေျခအေန ဒီဟင္းပြဲကုိ ကုိယ္ကႀကဳိက္မွလည္းစားနုိင္မွာပါ။ ဒါကုိသူေ႒း ျမင္လွ်င္ ဘယ္ေတာ႕မွ လႊင္႕မပစ္ခုိင္းပါ ဘယ္ေလာက္ပဲေအးေအး သူစားပါသည္။ကၽြန္ေတာ္သာ သူေ႒းဆုိစားမည္မဟုတ္ပါ အလုပ္သမားေတြေတာင္ စားခ်င္တာခ်က္စားေနတာကုိ ကုိယ္မႀကဳိက္ပဲမစားနုိင္ပါ။

တရုတ္လူမ်ဳိးေတြဟာ အသုံးအစြဲေႃခြတာလုိ႕ ခ်မ္းသာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး သူတုိ႕လည္းသုံးစြဲၾကပါတယ္၊သူတုိ႕ဟာ ရေအာင္ရွာနုိင္ၿပီးမွ ေကာင္းေကာင္းစား ေကာင္းေကာင္းေန သုံးၾကတာပါ။
သူတုိ႕အတြက္ လုံေလာက္တဲ႕ ၀င္ေငြရေနေတာ႕ သူတုိ႕သုံးေငြဟာ သူ႕ရဲ႕၀င္ေငြကုိ မထိခုိက္နုိင္ပါဘူး ထိခုိက္ေအာင္လည္းမသုံးၾကပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ျမန္မာလူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လဘၹက္ရည္ ဆုိင္ထုိင္ရတာ ၀ါသနာပါၾကပါတယ္ ။အရင္က ကၽြန္ေတာ္မနက္ကတည္းက လဘၹက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္လုိက္တာ ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ကုိအေဖက လဘၹက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တာမင္းဘာရလည္းေမးရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာျပန္ေျဖရမလည္းမသိပါ။တစ္ကယ္လည္း ဘာရမွန္းကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ခပ္တည္တည္နဲ႕ပဲ ထမင္းခူးစားလုိက္ပါတယ္ ညေရာက္ေတာ႕ တစ္ခါသူငယ္ခ်င္းေတြႏွင္႔ လဘၹက္ရည္ဆုိင္ ျပန္ထုိင္ပါတယ္။ဘာမွမရေပမယ္႕ ထုိင္လုိ႕ေတာ႕ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ဒီလုိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀မွာ အမ်ားႀကီးေနာက္က်ခဲရပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ဟာ သူ႕သားငယ္ေလးကုိ ဆုိင္မွာ ပန္ကန္သိမ္းခုိင္းပါတယ္ စားပြဲခုံသုတ္ခုိင္းပါတယ္ ကေလးဟာ ငယ္ေသးေတာ႕ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပန္ကန္ေတြက်ကြဲပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္က သူေ႒းကုိ မလုပ္ခုိင္းပါနဲ႕ကြာ မင္းသားငယ္ေသးေတာ႕ ပန္ကန္ေတြက်ကြဲတယ္ကြ..။သူေ႒းက ကၽြန္ေတာ္ကို အဲလစ္(ကၽြန္ေတာ္နာမည္) ပန္ကန္တစ္ခ်ပ္ဘာမွ မတန္ပါဘူးကြာ ငါ႕သားအလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ သူ႕ရင္ထဲေရာက္သြားရင္ တစ္ေန႕တစ္ခ်ပ္ က်ကြဲလည္း တန္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ႕ပါ..။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူမ်ဳိးေတြဟာ ရတာနဲ႕ေရာင္ရဲတတ္တဲ႕ အက်င္႕႔လည္းရွိပါတယ္၊ဒီေလာက္ရရင္ေတာ္ပါၿပီဟာ ...ဒီေလာက္ရလည္းမနည္းပါဘူး...ဒီလုိလက္သုံးစကားေတြ အၿမဲသုံးတတ္ၾကပါတယ္၊အခုဒီေလာက္ရရင္ ဒီထက္ပုိရေအာင္ လုပ္မယ္လုိ႕ စိတ္ကူးမရွိပါဘူး၊ရတာႏွင္႕ ေရာင္ရဲႏုိင္တာေလးက စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာကေနၾကည္႕ရင္ ေတာ္ေတာ္စိတ္ခ်မ္းသာတဲ႕ ကိစၥပါ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္းေကာင္းပါတယ္။ ဥစၥာစီးပြားရွာတဲ႕ေနရာမွာေတာ႕မေကာင္းပါဘူး ၊ ေလာဘႀကီးဖုိ႕ ေျပာတာေတာ႕မဟုတ္ပါဘူး ဒါေပမယ္႕ အခုဒီေလာက္ရရင္ ဒီထက္ပုိရနုိင္တဲ႕ နည္းေလးကိုစဥ္းစာတာ ပုိေကာင္းမယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္စာဖတ္ရင္း ရခဲ႕တဲ႕စာစုေလးပါ ဘယ္သူေရးတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ႕ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္စာအုပ္ထဲမွာ မွတ္ထားမိတာေလးပါ။

တစ္ျပားရ တစ္ျပားသုံးလွ်င္ သာမည ရုိးစင္းသည္႕ လူ႕ဘ၀တည္း။

ႏွစ္ျပားရ တစ္ျပားသုံးလွ်င္ အာမခံခ်က္ရွိသည္႕ လူ႕ဘ၀တည္း။

တစ္ျပားရ ႏွစ္ျပားသုံးလွ်င္ အႏၲရယ္ႀကီးသည္႕ လူ႕ဘ၀တည္း။



အခုလုိ ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိေရးလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္မွာ လူမ်ဳိးေရး ခြဲျခားမူမရွိပါဘူး ၊ ကၽြန္ေတာ္ဟာလည္း ဗမာလူမ်ဳိးစစ္စစ္ပါ ၊ တစ္ကယ္လုိ႕ မင္းေရာဘာေကာင္လဲလုိ႕ေမးလာရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေကာင္မွမဟုတ္ေသးပါဘူး ဒါေပမယ္႕ မာေတာင္ေတာင္ေကာင္ ျဖစ္ေအာင္ေတာ႕ ႀကဳိးစားေနတဲ႕လူပါ..။အခြင္႕ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေၾကာင္းေလးကုိ ပုိစ္႕အျဖစ္ႀကဳိးစားေရးပါအုံးမည္။ဒီပုိစ္႕ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စာေရးညံ႕ဖ်င္းမူေၾကာင္႕ စာဖတ္သူတစ္စုံတစ္ရာ အျမင္လြဲမွာေစတယ္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စာေရးညံ႕ဖ်င္းမူ ဗဟုသုတ နည္းပါးမူေၾကာင္႕ ကၽြန္ေတာ္မွာသာ တာ၀န္ရွိပါသည္။

က်ေနာ္႕အေၾကာင္း ေမးသမွ်ေလးေတြ

ကိုယ္႔ရဲ႕နာမည္…ရင္ခတ္ႏြယ္လုိ႕ေခၚလုိ႕ရပါတယ္ ..။ရင္ကုိလာေရာက္ရုိက္ခတ္တဲ႕ ႏြယ္ ပန္းႏြယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆူးႏြယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နာက်င္ရတာက အမွန္ပဲေလ ကၽြန္ေတာ္ရင္ကုိခတ္သြားတဲ႕ ႏြယ္ပင္ေတြမုိ႕ ရင္ခတ္ႏြယ္လုိေခၚပါတယ္ ေက်ာကုိလာခတ္တဲ႕ အခါနဲ႕ႀကဳံရင္ ေက်ာခတ္ႏြယ္လုိ႕ ေျပာင္းခ်င္ေျပာင္းေခၚခ်င္ ေခၚပါ႕မယ္။

ကိုယ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြကဒီလိုေခၚတယ္ ......ရင္ခတ္၊ငခတ္...ဘယ္လုိ႔ပဲေခၚေခၚပါ ႀကဳိက္သလုိသာေခၚပါ ေရခပ္လုိ႕ေတာ႕ မေခၚပါနဲ႕ ဗလမေတာင္႕လုိ႕ပါ။

ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္..အခုေတာ႕ မေလးရွားမွာ ခဏေနတယ္ ၊ လက္တစ္ဖက္နဲ႕ႏွပ္သုပ္ရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္နဲ႕ ဟင္းခ်က္ေနတယ္ အဲ႕ဒါနဲ႕ ဘ၀အတြက္ မေသမရွင္စာ လစာေလးရတယ္။

ကိုယ္႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ ..ဖုန္းနံပါတ္ေလးေတြ ႏွိပ္ၿပီးဆက္...မႏွိပ္ခ်င္ရင္ ေအာ္သာေခၚ။

ကိုယ္႔ရဲ႕အၾကိဳက္ဆံုးေတြက....ငါးေျခာက္ႏွင္႕ဆီထမင္း။

အေရာင္ဆိုရင္….အျဖဴစြတ္စြတ္...ျဖဴေလေကာင္းေလ။

အ၀တ္အစားဆိုရင္...ႏုိ႕ႏွစ္ေရာင္ ေဘာင္းဘီတုိ ႏွင္႕တီရွပ္အျဖဴ ။

အစားအစာဆိုရင္….ေကာင္းတာဆုိ အကုန္လာထား..၊ ရွိေသးရင္ထပ္ေပးပါ..။

ပစၥည္းဆိုရင္.....မီးျခစ္လွလွေလး ဆုိအရမ္းႀကဳိက္ ။

သီခ်င္းဆိုရင္....အလြမ္းသီခ်င္းေတြ အကုန္ႀကဳိက္တယ္၊လြမ္းေလေကာင္းေလ။

စာေရးစာဆရာ...အားလုံးကုိႀကဳိက္တယ္ ။ကုိယ္ကလြဲရင္...(ကုိယ္ကစားေရးဆရာ က်ေနတာပဲ ခပ္တည္တည္နဲ႕ ကုိယ္ကလြဲရင္တဲ႕)

စာအုပ္…....မရီရရင္ေတာင္ တစ္ခုခုျပဳံးေစခဲ႕ရင္ အကုန္ႀကဳိက္တယ္။

Life style…အားလုံးကုိခင္တတ္တယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ေနတတ္တယ္၊ကူညီတတ္တယ္ ၊ ကုိယ္႕ကုိလာေၾကာရင္ ခ်က္ခ်င္းတုန္႕ျပန္တတ္တယ္၊ အရြဲ႕အရမ္းတုိက္တတ္တဲ႕ လူတစ္ဦးပါ။

ကိုယ္႔ရဲ႕၀ါသနာ…ဘ၀အေမာေတြကုိ ဟာသနဲ႕ ကဗ်ာအျဖစ္ေျပာင္းလဲတာ။


အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္…ခ်စ္သူေကာင္မေလးက ပါးကုိဖြြဖြေလးနမ္းတာ၊အရမ္းနမ္းတာႀကဳိက္၀ူး။

ကိုယ္႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူက.....ေကာင္မေလးပဲေပါ႕။

ကိုယ္႔ရဲ႕ အေလးစားဆံုးသူက....ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အေဖပါ။

ကိုယ္႔ရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက....ကုိယ္အႏုိင္က်င္႕သမွ်ခံတဲ႕သူ။

ကုိယ္႔ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက....ကုိယ္အရြဲ႕တုိက္သမွ်၊ကုိဆုိးသမွ်ကုိ နားလည္မူေပး သီးခံတတ္တဲ႕ ေကာင္မေလး။

ကိုယ္႔ရဲ႕ အမုန္းဆံုးသူက ....ဘ၀မွာ အခ်စ္ကုိ ျပဇတ္တစ္ပုဒ္လုိ ခံစားၿပီး တုိက္စားရာလမ္းတစိခုအျဖစ္ အသုံးခ်ခဲ႕တဲ႕သူ။

ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္.....ေကာင္းမေလးဆီဖုန္းဆက္ရင္း သူ႕အစ္ကုိနဲ႕ပက္ပင္းတုိးတဲ႕အခ်ိန္။

အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္...သရဲကားၾကည္႕တဲ႕အခ်ိန္၊တစ္ကယ္ေၾကာက္တတ္တယ္။

အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္....သားႀကီးအရမ္းခ်စ္တယ္ကြာလုိ႕ ပထမဆုံးၾကားတဲ႕အခ်ိန္..။

အမွတ္တရေန႔…အသက္ ၃၁ ႏွစ္ျပည္႕တဲ႕အခ်ိန္ ၈.၉.၂၀၀၈ ည ၁၂ နာရီခြဲ ကၽြန္ေတာ္ေမြးေန႕ေလးမွာ ခဏေလးဖုန္းေျပာရင္း ဘ၀ႏွစ္ခု အရင္းႏွီးဆုံးျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ည။

ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည္႔မယ္ဆိုရင္ေတာင္းမဲ႔ဆု.....အဲ႕ဒီဆုတစ္ကယ္ရွိပါေစလုိ႕ ဆုျပန္ေတာင္းမယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ.....ေပ်ာ႕လည္းမေပ်ာ႕ မာလည္းမာမာ ဘာမွန္းလည္းသိ၀ူး ၊ ဒါေပမယ္႕ စြမ္းအားေတာ႕ရွိတယ္။

အမုန္းဆိုတာ….အခ်စ္ကေနေျပာင္းလဲသြားတဲ႕အရာ၊ျပန္မခ်စ္နုိင္ေတာ႕တဲ႕အရာ။

အလြမ္းဆိုတာ…ကၽြန္ေတာ္ႏွလုံးသားရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခု။

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ....ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္တတ္တဲ႕ သေဘာပါ ။

ဘ၀ဆိုတာ….ဘ နဲ႕စလုိ႕ပါ က နဲ႕သာစလုိ႕ က၀ ဆုိရင္ ဆုံးမွာမဟုတ္ေတာ႕ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ....ကုိယ္႕ဘ၀ခရီးရဲ႕ ေသာက္ေရအုိးစင္နဲ႕ဇရပ္တစ္ေဆာင္။

ခ်စ္သူဆိုတာ…ကၽြန္ေတာ္ကခ်စ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကုိျပန္ခ်စ္တဲ႕သူ။ (ျပန္မခ်စ္ရင္ မပါဘူးေနာ္)

ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္…ဘယ္လုိလူ႕ဂြစာလည္းမသိဘူး။

ကိုယ္႔ရဲ႕လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္က.....ထမင္းစားဖုိ႕မေမ႕ေအာင္ေန။ (ဘ၀မွာ ထမင္းစားဖုိ႕ေမ႕ေနခဲ႕တဲ႕အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ထမင္းငတ္ခဲ႕ရတဲ႕ေန႕ေတြ အပါအ၀င္ေပါ႕။)

အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတစ္ခြန္း…အခ်စ္ႏွင္႕ဘ၀ တစ္ထပ္တည္းက်ၾကပါေစ။


ကၽြန္ေတာ္ကုိ ဘယ္သူမွ tag မထားပါဘူး ျမစ္ေကာက္ရဲ႕ open tag ေၾကာင္႕ တက္ျဖစ္တာပါ၊တစ္ခါမွလည္း မtag ခဲ႕ပါဘူး အခုတက္ၿပီေနာ္ ျပန္မဆင္းေတာ႔ဘူး...။

ေနရာေဟာင္း

အလြမ္းေတြနဲ႕ တစ္ခါကပန္း
လမ္းတစ္၀က္မွာ....
တစ္၀က္တစ္ပ်က္ ျပန္နမ္းဖူးတယ္

အရင္လုိမေမႊးေတာ႕ေပမယ္႕ လန္းဆန္းမူေတာ႕ရွိတယ္
ငါ႕စိတ္ေတြကေမႊးတာလား?
ပန္းကေမႊးတာလား?

မေသခ်ာတဲ႕ အေျဖ.....
ေခါင္းကုိကုတ္ အလြမ္းေတြထုပ္ပုိးၿပီး
အရင္ေနရာေဟာင္းကုိ ျပန္ခဲ႕တယ္

မထူးျခားတဲ႕ ေနရာေဟာင္း
အေဟာင္းေတြက ျပဳံးလုိ႕ဆီးႀကဳိေနခဲ႕တယ္..။


တစ္ခါက စိတ္ကူးေပါက္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲရွိတာေလးကုိခ်ေရးထားတာ ေနာက္မွ ျပန္ဆက္ေရးမယ္ဆုိၿပီး ပစ္ထားတာ အခုစာအုပ္အေဟာင္းေလးမွာေတြ႕လုိ႕ ဆက္ေရးမယ္ဆုိၿပီးေရးတာ ဘာမွေရးလုိ႕မရေတာ႕တာနဲ႕ ဒါေလးကုိပဲ ဒီအတုိင္းေလးပဲတင္လုိက္တယ္..။

အစိမ္းေရာင္သေကၤတ ႏွင္႕ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဧဒင္

အရမ္းရင္းႏွီးခဲ႕ၾကတာပဲ ရင္ခြင္ႏွစ္ခုေပါ႕
ကမာၻတစ္ခုလုိပဲ ပန္းေတြအဆုပ္လုိက္ပြင္႕ဖူးတယ္
ေတးသြားခ်ဳိေတြ သီကုံးတတ္တဲ႕ ငွက္ကေလးရွိဖူးတယ္
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ေတြေရာ..
အနာဂါတ္ေတြေရာ..
ငါကုိယ္တုိင္မသိခဲ႕တဲ႕ ခြန္အားေတြေရာ...
တစ္ခါက ဧဒင္လုိ အၿပဳိင္အဆုိင္ ႀကီးက်ယ္ခဲ႕တယ္။

အခုေတာ႕ ရင္ခြင္ႏွစ္ခုၾကား ဆူးေတြျခားေပါ႕
ကမာၻပ်က္တစ္ခုလုိပဲ ပန္းေတြအဆုပ္လုိက္ေႄကြေနတယ္
ေတးဆုိငွက္ေတြလည္း အေ၀းကုိေျပး လြမ္းေတးသီေနတယ္
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ စုတ္တံ..
အနာဂါတ္ ေဆးစက္ေတြနဲ႕..
ငါရဲ႕ ဧဒင္ကုိ အစိမ္းေရာင္ မင္းသုပ္ပစ္ခဲ႕တယ္။


မင္းကုိယ္တုိင္ေရြး ေဆးခ်ယ္ခဲ႕တဲ႕လမ္း
အစိမ္းေရာင္သမ္း စုတ္ခ်က္မလန္းလည္း
ဒီလမ္းကုိ မင္ေရာငါေရာ ရဲရဲေလ်ာက္ရမယ္
နာက်င္မယ္ဆုိတာသိလည္း...
အခုေတာ႕
ငါ႕ရဲ႕ဧဒင္မွာပဲ နာက်င္မူေတြကုိ
ေကာ္ဖီခါးတစ္ခြက္လုိ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခဳိက္ ငါေသာက္တတ္ေနၿပီ။

တိတ္ဆိတ္မူရပ္၀န္း အစိမ္းေရာင္လမ္း
သေကၤတအႏြမ္းေတြနဲ႕ အရင္လုိမလန္းဆန္းနုိင္ေတာ႕တဲ႕
အစိမ္းေရာင္ ငါ႕ရဲဧဒင္မွာ
မင္းအတြက္ တုန္႕ျပန္မူေတြဟာ မလွပနုိင္ခဲ႕ရင္
တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာျပမွသိမွာထက္
တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ၾကား ....
သူစိမ္းလုိေနၾကတာ ပုိေကာင္းမယ္...။