ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ေက်းဇူးရွိတဲ႕ သူေတြကုိေက်းဇူးတင္စကားေျပာရမွာ အစဥ္အလာတစ္ခုပါ ။ႏူတ္၏ေစာင္႕မျခင္း ႏွင္႕ျဖစ္ေစ၊သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းျဖင္႕ျဖစ္ေစ မိမိအက်ဳိးကုိ ေစာင္႕မေပးတဲ႕ သူေတြကုိ ေက်းဇူးတင္စကားအရင္ဆုံးေျပာပါရေစ ။ကၽြန္ေတာ္ ရင္ခတ္ႏြယ္္ကုိ ဘေလာဂ္႕ဂါျဖစ္လာေအာင္ ကူညီခဲ႕ၾကတဲ႕ သူေတြအားလုံးကုိေက်းဇူတင္ပါတယ္။
ကၽြြန္ေတာ္ဟာ ဘေလာဂ္႕ဂါဆုိတာ ဘာမွန္းကုိမသိခဲ႕ပါဘူး၊ဘေလာဂ္႕တစ္ခုဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆုိတာက်ေတာ႕ ပုိေတာင္ေ၀းသြားခဲ႕ပါတယ္ ။ကဗ်ာေတြ စာေတြေရးတာ အရင္ကတည္းက ၀ါသနာအခံရွိခဲ႕ေပမယ္႕ ဘေလာစ္တစ္ခုလုပ္ဖုိ႕ေလာက္ထိစိတ္ကူးမရွိခဲ႕ပါဘူး၊ခံစားရတဲ႕ အခ်ိန္ေတြမွာ ကဗ်ာေတြေရးတယ္ ျပီးရင္ေရးတဲ႕ေနရာမွာ ပစ္ထားတတ္တာ ကၽြန္ေတာ္ အက်င္႕ပါ။အားတဲ႕အခ်ိန္ေတြက်မွ ကဗ်ာစာရြက္ေတြလုိက္ေကာက္ျပီး ကလစ္နဲ႕ညွပ္ပါတယ္။ ျပီးရင္ "ဒဏ္ရာေတြ အၿမဲထမ္းပုိးထားရတဲ႕အိတ္ "ေလးထဲကုိထည္႕ထားလုိက္တယ္။အဲ႕ဒီအိတ္ေလးကုိ ကၽြြန္္္ေတာ္ ခ်စ္စႏုိးနဲ႕ နာမည္ေပးထားတာပါ ။ ကၽြြန္ေတာ္ရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြကုိ အၿမဲပဲထမ္းပုိးေပးထားရလုိ႕။
အဲ႕ဒီအိတ္ေလးက တစ္ခါတစ္ရံမွာ အမွႈိက္အိတ္ေလးလည္းျဖစ္တတ္ပါတယ္။တစ္ျခားသူေၾကာင္႕ အမွႈုိက္အိတ္ျဖစ္ရတာမဟုတ္ပါဘူး ဘေလာဂ္႕ဂါ ဖုိးၾကယ္ေၾကာင္႕ပါ။ အလုပ္က ျပန္လာတုိင္း လၻက္ရည္ အၿမဲပါဆယ္ ၀ယ္ေသာက္တတ္တဲ႕ ဖုိးၾကယ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ အိတ္ေလးထဲကုိ ေသာက္ၿပီးသား ဗူးခြံကုိ အၿမဲထည္႕ပါတယ္။တစ္ေန႕ႀကဳံတုန္း သူ႕ကုိေမးၾကည္႕ပါတယ္။" ေဟ႕ေကာင္... ဒီထဲကဘာေတြလည္းလာၾကည္႕စမ္း" ၊ "ဘာေတြရမွာလည္းဗ် လၻက္ရည္ဗူးေတြေပါ႕" ၊တယ္လည္းလာတဲ႕ေကာင္ လၻက္ရည္ဗူးေတြတဲ႕ အဲ႕ဒါသူေၿပာမွလား ကၽြြန္ေတာ္လည္းသိတာေပါ႕ "မင္းကုိလၻက္ရည္ဗူးျပေနတာမဟုတ္ဘူး" အဲ႕ဒီဗူးေတြ ဘယ္ထဲကုိထည္႕ ထားတာလည္းလုိ႕ ျပေနတာ၊ "ဘယ္ထဲထည္႕ရမွာလည္း အမွႈိက္အိတ္ထဲကုိထည္႕ထားတာေပါ႕ဗ်" အမွႈိက္မပြေအာင္လုိ႕ေလ ။ ေခၚေမးမိတာကုိက ကၽြန္ေတာ္အမွား သူ႕ကုိေတာင္ အမွႈိက္မပြလုိ႕ ျပန္ေက်းဇူးတင္ရေတာ႕မလုိ၊ ေက်းဇူးေတာ႕မတင္ပါဘူး နသယ္ရင္းကုိ ပိတ္တီးခ်င္စိတ္ေတာ႕ ျဖစ္လာပါတယ္ ။" အဲ႕ဒါအမွႈိက္အိတ္ မဟုတ္ဘူး " ငါ႕ရဲ႕ကဗ်ာစာရြက္ေတြ ထည္႕ထားတဲ႕ အိတ္ေလး ရာဇ၀င္အိတ္ေလးကြ ေနာက္အမွႈိက္မပစ္နဲ႕ ...ဟုတ္ကဲ႕ ကုိမင္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကယ္မသိလုိ႕ပါ ေနာက္မပစ္ေတာ႕ပါဘူး။အခုက်ေတာ႕လည္း သူမဟုတ္တဲ႕ အတုိင္းပဲ ခ်ဳိသာေနလုိက္တာ တတ္လည္းတတ္နုိင္တဲ႕ ငဖုိးၾကယ္ ...သူလည္းေက်းဇူးရွင္တစ္ပါးပါပဲ ။
တစ္ကယ္တမ္းကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဂ္႕ဂါေတြနဲ႕မစိမ္းခဲ႕ပါဘူး ဘေလာဂ္႕ေတြမွာစာလုိက္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ။အခန္းထဲမွာလည္း ဘေလာဂ္႕ဂါႏွစ္ေယာက္ေတာင္ရွိေနတာပဲ ညီမေလး အႏွင္းလည္းရွိေနတာပဲ ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဂ္႕ဂါတစ္ေယာက္ျဖစ္မလာခဲ႕ပါဘူး။ ဘေလာဂ္႕လုပ္ဖုိ႕လည္းစိတ္မ၀င္စားခဲ႕ပါဘူး ကုိယ္ဘာသာကဗ်ာေရးလုိ္က္ ပစ္ထားလုိက္၊ ခ်က္တင္ထုိင္လုိက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးဟုတ္ေနခဲ႕ပါတယ္။ဘေလာဂ္႕ဂါ ျဖစ္ဖို႕ စတင္အေၾကာင္းဖန္လာတာက " ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာ " ဘေလာဂ္႕ကေနအေၾကာင္းစပါတယ္။မခြန္ျမလွႈိင္က ကုိမင္း အစ္မဘေလာဂ္႕မွာ ၀ုိင္းကူေပးဖုိ႕ ေျပာရာ ကၽြန္ေတာ္က တတ္နုိင္သမွ် ကူညီပါ႕မယ္ဆုိျပီး ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။အဲ႕ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ မေတြးမိတာက ဘေလာဂ္႕မွာ ေရးၿပီးသားစာေတြကုိ ဘယ္လုိထည္႕ ရမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူးဆုိတာကုိ ေမ႕ေနပါတယ္။ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ဒုကၡေရာက္ခဲ႕ပါတယ္ ဘာလုပ္လုိ႕လုပ္ရမွန္းကုိမသိေတာ႕ အိမ္မွာရွိတဲ႕ ဆရာဘေလာဂ္႕ဂါေတြကုိ သြားသတိရမိတာနဲ႕ အကူအညီေတာင္း ျဖစ္ခဲ႕သည္။
"က်ဳမီငွာ"ဆုိၿပီး တရုတ္လုိမေအာ္ ျဖစ္ခဲ႕ပါဘူး ၊ေတာ္ၾကာ "ေ၀ွ႕စေမာ႕" လို႕ ျပန္ေမးခဲ႕ရင္ ကုိယ္ပဲဒုကၡမ်ားမွာေလ သူတုိ႕ကဘေလာဂ္႕ဂါေတြေလ တရုတ္စကားလည္းတတ္ခ်င္တတ္ေနမွာ၊ဗာမာလုိပဲ သူငယ္ခ်င္းျမစ္ေကာက္ေရ ငါ႕ကုိကူညီၾကပါဦး ဘေလာဂ္႕မွာ စာမထည္႕တတ္လုိ႕ သင္ေပးပါဦး လုိ႕ေျပာလုိက္မိပါတယ္။အဲ႕လုိေျပာလုိက္မိတာကုိက ကုိယ္႕အမွား၊ျဖစ္နုိင္ရင္ နတ္သမီးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ႕ နတ္ေရကန္ထဲ ခ်က္ခ်င္းခုန္ဆင္းျပီး ေသလုိက္ခ်င္တယ္(အနစ္နာခံလုိတဲ႕စိတ္ေၾကာင္႔ပါ)။ဆရာသမားျမစ္ေကာက္က ဆီလက္မွတ္ေ၀ရတဲ႕ လမ္းလူႀကီးလုိပဲ သူဂြင္ထဲေရာက္တာနဲ႕ သမိန္ေပါသြပ္လုိ ညွင္း...ညွင္းလုိ႕ မရီပဲ ကၽြန္ေတာ္ကုိစတင္ႏွိပ္ကြက္ပါေတာ႕တယ္။ခ်က္တင္မွာ ထုိင္ခ်င္သေလာက္ထုိင္ ဇုိပီရာမွာ လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ေနတဲ႕ သူကဒီစာေလးေတာင္ မထည္႕တတ္ဘူးလား...?၊ကုိယ္႕ကုိကိုယ္ သိသင္႕ေနၿပီ။ခ်က္တင္နဲ႕ဘေလာဂ္႕ဂင္ မသိရင္လည္း ကုိေနဘုန္းလတ္ေပ႕စ္မွာ စာေလးဘာေလးသြားဖတ္သင္႕တယ္ အစခ်ီကာ ကုိရီးယားဇတ္လမ္းတြဲလုိပဲ မၿပီးနုိင္ေအာင္ အမုန္းႏွိပ္ကြက္ပါေတာ႕တယ္။
ကၽြန္ေတာ္မွာလည္း ဆီတန္းဆီရတဲ႕သူေတြလုိပဲ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ ဆက္ၿပီးသီးခံေနရပါတယ္ လက္မွတ္ရရင္ ျပန္ေရာင္းစားမလုိ႕ေပါ႕။
ကုိယ္ကသိခ်င္ေနတာကုိ သီးခံရတာေပါ႕ ေျပာခ်င္တာသာေျပာေပေတာ႕ ငျမစ္ေရ၊ ကုိယ္ကလည္းသူေျပာတဲ႕အတုိင္းျဖစ္ေနေတာ႕ ခံေနရတာေပါ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႕ ဒန္ေကာ ေဒါကန္ၿပီး နဲနဲေတာ႕ႏွာကစ္သြားတယ္၊ ဆရာသမား ျမစ္ေကာက္က သူကုိတုိင္ႏွိပ္ကြက္လုိ႕ အားမရေသးဘူး၊ လမ္းလူႀကီးဦးေႏွာက္နဲ႕ ရုိက္စားလုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္အေၾကာင္းကုိ " ေဆးတိုက္တဲ႕သူ " ပုိ႕စ္အျဖစ္ဘေလာဂ္႕မွာတင္ၿပီး ရေအာင္လုပ္စားသြားေသးတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း မျဖစ္ေတာ႕ဘူး ဒီႏွစ္ေကာင္ (ဖုိးၾကယ္၊ျမစ္ေကာက္)ၾကားမွာေနရင္ ပရုတ္လုံးလုိလုံးပါးပါးရင္ပါး မပါးရင္ အမွႈိက္အိတ္ေတာ႕ ျဖစ္ေတာ႕မယ္ဆုိၿပီး။ဘေလာဂ္႕လုပ္တတ္ေအာင္ ေမးရစမ္းရပါေတာ႕တယ္ ၊ အစ္မခြန္ျမလွႈိင္ ကုိအပူကပ္ရပါေတာ႕တယ္ ၊ အစ္မေရ အစ္မေမာင္ျမစ္ေကာက္က ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဂ္႕မွာ စာမထည္႕တတ္တာကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီးႏွိပ္ကြက္ေနတယ္ လုိ႕တုိင္ေျပာၿပီး ၊ကၽြန္ေတာ္ လည္းဘေလာဂ္႕တစ္ခုေလာက္လုပ္ခ်င္တယ္ ကူညီပါဦးအစ္မရယ္ ဆုိၿပီးအစ္ကူညီေတာင္ခဲ႕ပါတယ္၊သေဘာေကာင္းတဲ႕ အစ္မခြန္ျမလွႈိင္က မခံနဲ႕ကုိမင္းေရ ျပန္ေျပာလုိက္ ခ်က္တင္ထုိင္တတ္တာနဲ႕ ဘေလာဂ္႕လုပ္တတ္ရမွာလား ခ်က္တင္ကခ်က္တင္ ဘေလာဂ္႕က ဘေလာဂ္႕ မဆုိင္ဘူးတဲ႕ အစ္မလုပ္ေပးမယ္ ဘယ္လုိပုံစံလုိခ်င္လည္း ေျပာနာရီ၀က္အတြင္း ၿပီးရမယ္။အဲ႕လုိၾကေတာ႕လည္း ကၽြြန္ေတာ္ကမလုိခ်င္ေတာ႕ဘူး ကုိုိတုိင္လုပ္တတ္ခ်င္တာေလ၊ဒါကုိလည္း အစ္မကစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ သင္ျပေပးပါတယ္။ဘေလာဂ္႕လုပ္နည္းေတြ တင္ထားတဲ႕ ဘေလာဂ္႕လင္႕ေတြကုိလည္းေပးခဲ႕ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ လုပ္တတ္သလုိလုပ္ထားတဲ႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘေလာဂ္႕ဟာလည္း အခုထိပုံစံမက်ေသးပါဘူး။
ပုံစံမက်တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဘေလာဂ္႕ကုိလာလည္တဲ႕သူေတြ အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဘေလာဂ္႕ကုိ ပထမဆုံးလာလည္တဲ႕ ဘေလာဂ္႕ဂါ ကုိတည္ၿငိမ္းကုိုိ ကုိယ္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ကၽြြန္ေတာ္ကုိ သင္ျပေပးရင္း ဘေလာဂ္႕ဂါ လမ္းေၾကာင္းေပၚ စတင္ေပးခဲ႕တဲ႕ အစ္မခြန္ျမလွႈိင္ (သုိ႕) ညီမခြန္ျမလွိႈင္ ကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။လူလည္က်ၿပီး အစ္မလုိ႕ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး အရင္ကတည္းက ေလးစားရင္းအစ္မလုိ႕ေခၚေနရာကေန ကုိယ္႕ထက္ ငယ္မွန္းသိရေတာ႕လည္း ျပင္မရေတာ႕ပါဘူး၊ႏူတ္က်ဳိးခဲ႕ပါၿပီ အစ္မလုိ႕ပဲ ဆက္ေခၚေတာ႕မယ္။
စပယ္ရွယ္ ေက်းဇူး တင္ရမယ္႕ ကၽြြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း (သုိ႕) ညီေလး ျမစ္ေကာက္ ၊ဆန္ရင္းနာနာဖြပ္ေပးရင္း ကၽြန္ေတာ္ မသိတာ မတတ္တာေတြကုိ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႕ သင္ေပးခဲ႕တယ္၊ျမန္မာစာ လက္ကြက္ရုိက္တာကအစ မွားတာရွိရင္အားလုံး သင္ျပေပးခဲ႕တဲ႕ ညီေလးျမစ္ေကာက္ကုိ လည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဘေလာဂ္႕ဂါ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွစ္မေတြအားလုံး ႏွင္႕ သူငယ္ခ်င္းအားလုံး၊သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ ၊ၾကားဆရာ၊အားလုံးကုိ ဒီပုိ႕စ္ေလးႏွင္႕ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
